Kakaibang trip ng mga tao lately.

Alam na ng lahat ang masayang kwento ng Friday ko (clue: kidnap).

Nung Sabado, atat na atat na ako manood ng Mirrors. Pero dahil horror 'yun at magandang horror (which translates to: nakakatakot talaga) daw ayon sa mga nakanood na, ayaw ko manood mag-isa. Nagtext ako ng mga tao para sa samahan ko--mula sa high school friends, college friends, orgmates hanggang brothers. Umabot ako ng mahigit isandosenang tao na kinulit. Ni isa, walang nagpakulit.

(commercial: Akala ng mga tao, may koneksyon pa rin sa Friday events kung bakit nag-aaya ako out of the blue. May I just say, once again. Hindi ako problemado./end of commercial)

To make matters better (or worse?), nagawa ko lahat ng target sked ko for the day: nakapagwork ako, naka-attend ng orientation, naka-bisita sa mga dapat bisitahin. Lahat, as I planned it. Handang-handa na ako manood ng sine. Kahit wala akong nahila manood with me, nagpunta pa rin ako ng SM (may bibilhin ako). Out of curiosity, chineck ko kung anong oras next showing ng Mirrors (umasa pa rin ako na may makikita akong kakilala na gumagala sa SM at mauuto ko na manood with me). 6:45pm. Anong oras nung moment na yun? 6:30pm. Isang napakalaking WTF.WTH.WTW ("what the whatever".sariling pauso.nararamdaman kong masusundan ng wtw ang success ng "kamote".)

Nag-move on na ako dahil may mga nagpangako na sasamahan nila ako ng Sunday.Kala nila 'di ko sila papatulan ha.

Well, balon. Napanood ko na, thanks to Ivan. At hindi ako makapag-salamin ngayon. Baka maghiwalay mandibles ko (if you know what I mean).

Today naman..Monday. Hobby ng mga tao na paghintayin ako. Tumataginting na tatlong oras and counting.

What's with the world.

WTW.